به رنگ گیلاس

ماه بهمن رسید و روزگار غریبسرد و زود از پی هم میگذشت.......پنج شنبه شب شد و کنار اجاقبرگ های کتاب قرآن، بازچادر سپید گلدار پوشیدتسبیح سبز به دست گرفت و مشغول راز و نیازیکباره وحی می رسد حامل آیه های روشن فرداأشهد أن لا إله إلا أللهصبح روز جمعه، ساعت نهتیک تیک قلب مادرم می زددست هایش مثل بید می لرزید، آه می کشید و اشک می ریختصبح سرد جمعه و صدای زنگی سردکه حکایت ز داستان شبی بی سحر می گفت.......و کلمات تلخ قاصدک ناچارآسمان قلب قبیله ای را شکستآخر چگونه کنم باور که رفته ای!!!!!!!که نیستی و بر بال کبوتر نشسته ای!!!؟؟؟..........نه......نه......چگونه میان لحظه های گرم و مصفای نذریمان؛چگونه قل قل آب درون دیگ های سیاه پوشدستگیره هایی که پای چرخ خیاطی نشستی و عاشقانه دوک زدی و برای نذری دوختیدست های دردمند رئوفت، در بین دست های آرزومندی که برنج را به هم میزند،........نباشد!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟............ای فدای چال قشنگ صورت ماهتچگونه....چگونه.....به وقت کشیدن نذری، که عطر شمبلیله قرمه سبزی نذری، آغشته به تدبیر و ملاحت وجود تو بود؛ دختر دایی صدیقه ام نباشد!!!!؟؟؟؟.......دوباره فرا می رسد ماه محرم، حال و هوای نذری و پهن کردن سفره های بلند، کشیدن برنج های سپید دانه و خورشت های عطرآگین سبزی، و چیدن یاد تو کنار هم، و غروب به دور سفره دعای کریم اهل بیت، حضرت امام حسن مجتبی(ع) ،و ذکر خاطرات عزیزت؛ آخر چگونه کنم باور......بگو چگونه!!!؟؟؟شب شد و دیگ ها شسته،و کاشی حیاط رفته و دمکنی ها روی گلهای نیلوفری باغچه، پهن است و آسمان فردا خیسبه کنار چشمه ی بهشت، کنار حسینحالیا......جمعه جشن میهمانیست....... بخوانید, ...ادامه مطلب

پنجره ام رو به دشتست.دشتی پر از شاخه های گل و جاده ای که از کنار درختان و صدای موج چشمهای, باد که درون جوی آب عبور می کند.بهار تنهایی ام رادریاب......., ...ادامه مطلب